Eleonora Jedlińska

wymiar godzin: 1/2 etatu, profesor uczelni.

1. seminarium magisterskie

2. wykład - sztuka powszechna XIX-XX wiek

3. wykład - sztuka polska XIX-XXI wiek

4. wykład - sztuka żydowska- wybrane zagadnienia dot. sztuki współczesnej

5. wykład/konwersatorium - Erasmus. Temat: "Contemporary art and experience of history".

6. udział w konferencjach polskich i zagranicznych

7. członkostwo w AICA od 1996 roku z siedzibą w Paryżu (Międzynarodowe Stowarzyszenie Krytyków Sztuki Współczesnej)

8. prezes Łódzkiego Oddziału Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata

9. członkostwo w European Association of Jewish Studies oraz World Union Jewish Studies z siedzibą w Jerozolimie.

Wykładowca historii sztuki nowoczesnej i współczesnej, teorii sztuki i krytyki artystycznej, członek AICA od 1996 roku, prezes Łódzkiego Oddziału Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata, członek European Association of Jewish Studies oraz World Union Jewish Studies z siedzibą w Jerozolimie. Autorka książek: Sztuka po Holocauście, Łódź 2001, Polska sztuka współczesna w amerykańskiej krytyce artystycznej w latach 1984-2002, Łódź 2005; Powszechna Wystawa Światowa w Paryżu w 1900 roku. Splendory Trzeciej Republiki, 2015; Wybór. Rzecz o Ginie Szwarc, Toruń 2015 oraz kilkudziesięciu artykułów poświęconych sztuce artystów żydowskich i pamięci Zagłady. W 2019 roku w Wydawnictwie Uniwersytetu Łódzkiego opublikowana została książka Kształty pamięci. Wybrane zagadnienia sztuki współczesnej, Łódź 2019.

Jest absolwentką Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Doktorat o motywie śmierci w sztuce europejskiej XIX wieku obroniła w 1994 roku na Uniwersytecie Łódzkim^[1]. Habilitację uzyskała w oparciu o pracę Polska sztuka współczesna w amerykańskiej krytyce artystycznej w latach 1984–2002 w Instytucie Sztuki PAN w 2007 roku^{https://pl.wikipedia.org/wiki/Eleonora_Jedli%C5%84ska#cite_note-LN-1.}

W latach dziewięćdziesiątych była stypendystką Fondation d’Appui de la Litterature Independante et Sciences Polonaises w Paryżu oraz stażystką w Muzeum Holocaustu w Waszyngtonie^.

Zainteresowania badawcze wiąże ze sztuką Żydów polskich od XIX wieku do współczesności, historią i teorią obrazów (malarstwo, grafika, fotografia) w XIX-XX wieku, sztuką i postawami artystycznymi wobec ideologii totalitarnych oraz problemami społecznymi, politycznymi i etycznymi. W swoich badaniach podejmuje także zagadnienia dotyczące współczesnego muzealnictwa i krytyki artystycznej.

W Katedrze Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego wykłada przedmioty związane z malarstwem i rzeźbą XIX–XX wieku oraz z metodologią historii sztuki^[7].

Jest autorką prac monograficznych, kilkudziesięciu artykułów poświęconych sztuce XX–XXI wieku oraz tłumaczeń książek z zakresu teorii sztuk plastycznych.